جو
جو یکی از سازگارترین غلات است که در شرایط آب و هوایی مساعد، در خاک حاصلخیز که قابلیت نگهداری آب در آن زیاد باشد، و همچنین در خاک هایی که پ.هاش آنها بین 7 تا 8 باشد تولید می‌شود. این گیاه نسبت به گندم در برابر خشکی مقاوم تر است و بنابراین در آب و هوایی که آب، سبب محدود کردن تولید غلات می‌شود، جو می‌‌تواند بیشترین محصول را تولید کند. در شرایط دیم هم عملکرد جو بهتر از گندم و چاودار میباشد. تولید جو در همه نوع زمینی با بارندگی سالیانه 200 تا 250 میلیمتر امکان‌پذیر است. جو نسبت به دمای بالا (بیش از 32 درجه سانتی گراد) مقاوم است. اما در شرایط آب و هوای مرطوب، در برابر دمای بالا بسیار حساس است. دانه جو نسبت به گندم برای جوانه زدن به رطوبت کمتری نیاز دارد. در مواردی که پس از جوانه زدن دانه، گیاه به علت کمبود رطوبت خشک شود، با فراهم شدن شرایط مساعد رطوبتی، گیاه رشد مجدد خود را با شدت بیشتری آغاز می‌‌نماید.خاستگاه واقعی جو هنوز ناشناخته است. اما بسیاری از محققین، خاستگاه این گیاه را کوه‌های زاگرس در غرب ایران، آناتولی جنوبی و فلسطین می‌‌دانند.
جو از لحاظ مقاومت به سرما، نسبت به گندم در ردیف پایین تری قرار می‌‌گیرد. بنابراین به نظر می‌‌رسد که کشت جوی پاییزه در مناطق سردسیر چندان اطمینان بخش نباشد.در مقایسه با سایر غلات، جو نسبت به شوری خاک، چه در مرحله جوانه زنی و
در ایران بعد از گندم .جو در مقام سطح زیر کشت در رتبه دوم قرار دارد و علت آن هم نیاز آبی کم و مقاومت بسیار خوب در سرما و مقاومت در برابر شوری است.در مزارع زیر کشت کرکوند،این محصول در رتبه سوم ، نسبت به برنج وگندم قراردارد.در خصوص واکنش به دما، سه نوع جو موجود است: نوع بهاره که به سرما حساس بوده و بنابراین در بهار کاشته می‌شود. نوع پاییزه که در فصل پاییز کاشته می‌شود و تا فرا رسیدن فصل بهار، سنبله تولید نمی‌کند. نوع حد واسط که نسبت به سرما مقاومت کمتری داشته و در نقاط نسبتاً گرمسیر در هر دو فصل بهار و پاییز کشت می‌شود. جوی بهاره و پاییزه را نمی‌توان همچون گندم بهاره و پاییزه که تفاوت دانه آنها کاملاً مشخص است، تشخیص داد.
جوی پاییزه در بسیاری از نواحی نیمه خشک - از جمله کرکوند - که بارندگی آنها غالباً در فصول گرم سال (بهار و تابستان) انجام می‌شود، تقریباً 10 تا 14 روز زودتر از گندم پاییزه کاشته می‌شود.معمولاً جو را هنگامی که رطوبت دانه بین 30 تا 40 درصد باشد، برداشت می‌‌کنند. در این میزان رطوبت، دانه‌ها چاق تر است. با توجه به این که میزان رطوبت برای انبار کردن دانه بالاست، باید به طرق مصنوعی دانه را خشک نمود(در کرکوند ابتدا خوشه ها را خرمن کرده وپس از خشک شدن کامل،دانه ها جدا میشوند) تا از گرم شدن و فساد بعدی دانه جلوگیری به عمل آید.
خواص جو
جو پوست کنده که هنوز سبوس آن جدا نشده .جو پوست کنده که پوست آن گرفته شده است .جو سفید که پوست وسبوس آن گرفته شده است و بنام جو مرواریدی معروف است . جو از نظر طب قدیم ایران سرد و خشک است
* غذایی بسیار مقوی است .
* خاصیت نرم کننده دارد .
* در قدیم از جو زیاد استفاده می‌کردند .
* برای نقرس مفید است .
* جوشانده جو داروی خوبی برای مبتلایان به تب و کم خونی و سوء هاضمه است .
* ماء الشعیر برای درمان سل ،زخم های ریوی و سردرد گرم مفید است .
* ماء الشعیر خون ساز است و زود هضم می‌شود.
* ماء الشعیر را با خشخاش کوبیده برای سردرد مفید است .
* برای درمان نقرس پماد در جو را با آب بر روی قسمت های دردناک بگذارید .
* جو را با شکر مخلوط کرده غذای خوبی برای اطفال است .
* بیسکوبیت جو بهترین دارو برای درمان یبوست است و حتی نفخ و شکم درد را از بین می‌برد.
* سرد مزاجان باید جو را با شکر بخورند.
* کشک الشعیر برای مزاج های گرم و اسهال های صفراوی مفید است .
* برای برطرف کردن گلو درد و ورم گلو کشک الشعیر را قرقره کنید .
* برای پائین آرودن کلسترول از جو استفاده کنید .
* جو چون دارای پروتئاز میباشد بنابراین از سرطان جلوگیری می‌کند .
منبع : دانشنامۀ ویکی پدیا
جو از لحاظ مقاومت به سرما، نسبت به گندم در ردیف پایین تری قرار می‌‌گیرد. بنابراین به نظر می‌‌رسد که کشت جوی پاییزه در مناطق سردسیر چندان اطمینان بخش نباشد.در مقایسه با سایر غلات، جو نسبت به شوری خاک، چه در مرحله جوانه زنی و
در ایران بعد از گندم .جو در مقام سطح زیر کشت در رتبه دوم قرار دارد و علت آن هم نیاز آبی کم و مقاومت بسیار خوب در سرما و مقاومت در برابر شوری است.در مزارع زیر کشت کرکوند،این محصول در رتبه سوم ، نسبت به برنج وگندم قراردارد.در خصوص واکنش به دما، سه نوع جو موجود است: نوع بهاره که به سرما حساس بوده و بنابراین در بهار کاشته می‌شود. نوع پاییزه که در فصل پاییز کاشته می‌شود و تا فرا رسیدن فصل بهار، سنبله تولید نمی‌کند. نوع حد واسط که نسبت به سرما مقاومت کمتری داشته و در نقاط نسبتاً گرمسیر در هر دو فصل بهار و پاییز کشت می‌شود. جوی بهاره و پاییزه را نمی‌توان همچون گندم بهاره و پاییزه که تفاوت دانه آنها کاملاً مشخص است، تشخیص داد.
جوی پاییزه در بسیاری از نواحی نیمه خشک - از جمله کرکوند - که بارندگی آنها غالباً در فصول گرم سال (بهار و تابستان) انجام می‌شود، تقریباً 10 تا 14 روز زودتر از گندم پاییزه کاشته می‌شود.معمولاً جو را هنگامی که رطوبت دانه بین 30 تا 40 درصد باشد، برداشت می‌‌کنند. در این میزان رطوبت، دانه‌ها چاق تر است. با توجه به این که میزان رطوبت برای انبار کردن دانه بالاست، باید به طرق مصنوعی دانه را خشک نمود(در کرکوند ابتدا خوشه ها را خرمن کرده وپس از خشک شدن کامل،دانه ها جدا میشوند) تا از گرم شدن و فساد بعدی دانه جلوگیری به عمل آید.
خواص جو
جو پوست کنده که هنوز سبوس آن جدا نشده .جو پوست کنده که پوست آن گرفته شده است .جو سفید که پوست وسبوس آن گرفته شده است و بنام جو مرواریدی معروف است . جو از نظر طب قدیم ایران سرد و خشک است
* غذایی بسیار مقوی است .
* خاصیت نرم کننده دارد .
* در قدیم از جو زیاد استفاده می‌کردند .
* برای نقرس مفید است .
* جوشانده جو داروی خوبی برای مبتلایان به تب و کم خونی و سوء هاضمه است .
* ماء الشعیر برای درمان سل ،زخم های ریوی و سردرد گرم مفید است .
* ماء الشعیر خون ساز است و زود هضم می‌شود.
* ماء الشعیر را با خشخاش کوبیده برای سردرد مفید است .
* برای درمان نقرس پماد در جو را با آب بر روی قسمت های دردناک بگذارید .
* جو را با شکر مخلوط کرده غذای خوبی برای اطفال است .
* بیسکوبیت جو بهترین دارو برای درمان یبوست است و حتی نفخ و شکم درد را از بین می‌برد.
* سرد مزاجان باید جو را با شکر بخورند.
* کشک الشعیر برای مزاج های گرم و اسهال های صفراوی مفید است .
* برای برطرف کردن گلو درد و ورم گلو کشک الشعیر را قرقره کنید .
* برای پائین آرودن کلسترول از جو استفاده کنید .
* جو چون دارای پروتئاز میباشد بنابراین از سرطان جلوگیری می‌کند .
منبع : دانشنامۀ ویکی پدیا
0 نظر دهید:
ارسال یک نظر