قالی بافی در کرکوند

قالی باقی
به شهادت اسناد و مدارک موجود،قالی بافی در ایران تاریخی بس طولانی دارد.بر اساس منابع تاریخی،هنر قالی بافی در روزگار هخامنشیان در ایران رایج بوده است ودر دوران ساسانیان این هنر به کمال رسیده است.گزارش موّرخان از وجود فرش مهسان در تیسفون وذکر ویژگیهای آن،نشانۀ کمال این هنر در این عصر است.این هنردر دوران بعد تاریخ ایران نیز در شکوه کمال وزیبایی رواج بیشتری پیدا کرد.در دوران صفویان که روزگار عظمت وشکوه ایران واصفهان بود،انواع هنرها و از جمله قالی بافی به اوج خود رسید.از این زمان،قالی بافی در اصفهان به عنوان یک رشتۀ مهم اقتصادی جای پای خودرا در اقتصاد این شهر وحتی سراسر ایران باز نمود واعتلای این فن باعث شد که فرش یکی از اقلام مهم صادراتی ایران تا به امروزبه شمار آید.
در حال حاضر این هنر در سراسر استان اصفهان فراگیرشده ورواج پیدا کرده است.در کرکوند نیز،بافت فرش به قدمت تاریخ شهر،به عنوان هنر زنان این خطه یاد شده ونشانۀ هنرمندی مردم این دیاربوده است.طرحهایی که الهام گرفته ازطبیعت اند.قالی بافی یکی از روشهای کسب درآمد زنان خانه دار در گذشته وتا به امروز بوده است.بیمه کردن قالی بافان می تواند در رشد بیشتراین صنعت مؤثر باشد.