برادران شهید

شهید رمضان بهرامی

در آن هنگام که شکوفه های بهاری شروع به شکفتن کرده بود وسبزه زارهامی رفت تا آرام آرام قبای سبزرنگ به تن کند و چشمه زارها به جوشش در آمده بود تا دشت های سرسبز را سیراب کند وآنگاه که بهار قرآن ( ماه رمضان) با بهار طبیعت هم زمان شده بود ، در پنجمین روز از فروردین ماه سال 1343درروستای سرسبز وباصفا درساحل زاینده رود به نام کرکوند،کودکی پا به عرصه وجود نهاد که پدرش ابراهیم و مادرش سلطنت خانم تولد او را در این ماه به فال نیک گرفتند وبه همین مناسبت نامش را رمضان گذاشتند. رمضان کودکی خود را در خانه ای پشت سر گذاشت که از پنجره های آن گلدسته های مسجد حسینیه نمایان بود وهر روز نسیم روحبخش اذان گوشش را نوازش می داد وگویی از همان کودکی جسم وجانش با یاد ونام خدا آمیخته بود هر روز که می گذشت این کودک نوپا رشید و رشیدتر می شد تا به هفت سالگی رسید .در این سال اورا برای آموزش به مدرسه ابتدایی امیرکبیر کرکوند فرستادند او با استعداد خوبی که در کنار خصلت های دیگر اخلاقی داشت دبستان را با موفقیت پشت سر گذاشت . پس از دوره ابتدایی جهت آموزش دوره راهنمایی به مدرسه شهریار(2) رفت و این دوره را نیز با استعدادی که داشت با موفقیت به پایان رساند . در دوره راهنمایی علاقه خاصی به فراگیری آموزش های فنی خصوصاً الکترونیک داشت . به همین منظور قصد داشت به موسسه علم و صنعت اصفهان برود وحتی ثبت نام نیز نمود ولیکن به دلیل تغییر و تحول هایی که بوجود آمد فرصت مناسبی برای این کار پیدا نکرد ولی دست از تلاش بر نداشت و شخصاً به صورت خود آموز به کارهای فنی پرداخت که ساخت یک دستگاه رادیو یک موج ترانزیستوری در این دوره بیانگر تلاش واستعداد اوست .این علاقه در دوره های بعد نیز که در جبهه های جنگ حضور داشت درنقشه هایی که از قسمت های الکترونیکی تانک ونفربر تهیه کرده بود به چشم می خورد . بنابر روایت همکلاسی های دوران راهنمایی رمضان حافظه و استعداد خوبی داشت برای مثال روزی در کلاس انشاء از روی کاغذ سفید وفی البداهه انشایی را خوانده بود که مورد تشویق معلم نیز قرار گرفته بود .

همانطور که آرزوی پدر ومادرش بود او دارای خصایل اخلاقی نیکویی بود وهمیشه با مهربانی و چهره ای بشاش با دیگران برخورد می کرد و هنوز چهره مهربانش در یادها باقی است .

اوصادق ، کم حرف ، مردعمل ، قانع ، مقید به سادگی ، شجاع و با ایمان بود.و در واقع شخصیت وی از گفته ها ، شنیده ها ونوشته ها شکل نگرفته بود .بلکه همانطور که از ابتدای زندگی وتولد او آشکار است ، شخصیتش از فروغ الهی که در قلب خود احساس می کرد شکل گرفته بود .

با شروع فعالیتهای بسیج عضو بسیج گردید تا بتواند در خدمت بیشتر به مردم موثر باشد .ودر این زمان به مطا لعه متون اخلاقی ، فنی وحتی عرفانی علاقه خاصی نشان می داد.وروز به روز عقیده مذهبی موثری در وجودش شکل می گرفت و همین عقیده باعث شد تا با شروع جنگ جزء اولین گروه اعزامی از کرکوند به جبهه هابه همراهی شهید حبیب اله بهرامی باشد .

در مرحله بعدی اعزام نیز مجددا به همراه پسر دایی شهیدش ، احمد بهرامی به جبهه رفت که پس از شهادت شهید احمد بهرامی در چزابه ، به طور مرتب در جبهه حضور داشت و در عملیات ها ی فتح بستان ، رمضان وخیبر شرکت داشت وکمتر به مرخصی می آمد .در جبهه نیز بی ریایی وگمنامی وراز ونیاز با معبود وتلاوت قرآن وبرپایی نماز شب از خصایص همیشگی او بود . همرزم شهیدش شهید اکبر رفیعی روایت می کرد : «او همیشه تحت سخت ترین شرایط وزیر رگبار گلوله ها وآتش باریهای دشمن نمازش را با کمال آرامش می خواند ونمازهای ظهر وعصروهمچنین مغرب وعشاء را بصورت جدا گانه می خواند تا همیشه دربین نمازها با وضو باشد و مدت بیشتری را با خدای خویش خلوت کند .» شجاعت یکی دیگر از خصایل بارز او بود وبا وجود اینکه عضو تیپ زرهی لشگر امام حسین ( علیه السلام) بود بطور داوطلبانه مسئولیت های سخت همچون رانندگی نفربر وعضویت درگروه تخریب را بر عهده می گرفت و سرانجام در عملیات خیبر ، هنگامی که داوطلبانه عضو گروه تخریب شده بود به درجه رفیع شهادت نائل گردید وپیکر مطهرش در شلمچه کنار دیگر شقایق های گمنام مدفون بود وپس از 12 سال جسد او شناسایی وبه زادگاهش انتقال یافت ودرمردادماه 74با حضور پر شور مردم در جوار امامزاده حلیمه خاتون در کنار برادر شهیدش علی به خاک سپرده شد.

آخرین سال حضور شهید رمضان درجبهه همزمان با حضور برادرشهیدش علی بود .در آخرین نامه این شهید در تاریخ 12/11/62 خطاب به علی می نویسد:

«برادر عزیزم امیدوارم که در این راهی که همانا جهاد با دشمنان دین ومبارزه با نفس وجهاد اکبر است موفق وموید باشیدودر جهاد در راه خدا از ایثار وشهادت باکی نداشته باشید وانشاء ا... با پیروزی در هر دو جبهه سالم به خانه های خود برگردید . با تقوا جهاد خود را زینت دهید ودر صف مجاهدان راستین قرار گیرید . به خدا توکل کنید و تکیه گاه شما تنها به او باشد وهیچ هم وغمی به خود راه ندهید که اگر انسان ایمانش را بتواند حفظ کند و خدا را داشته باشد مرگ همچون معجون عسل است برای او »

همچنین در نامه ای دیگر در تاریخ 8/7/62 خطاب به خانواده خود می نویسد :

« اکنون که ماه محرم نزدیک است امیداوارم تلاش کنید که بیشتر امام حسین (علیه السلام) را بشناسید وبا نهضت عظیم او آشنا شوید اگر بر حسین می گریید به خاطر اتصال روحتان با روحیه ی امام حسین (ع) باشد .به خاطر ظلمی باشد که دشمنان به اسلام و فرزند پیامبر نمودند .»

می توان گفت شهید رمضان بهرامی عاشق پاک ودلباخته ای بود که پیوسته در دلش آرزوی دیدار الهی زبانه می کشید ودر دل او سوز وبارقه الهی تابیده بود وسالها در سوز وگداز عشق به

خدا می سوخت . او همچون مرغ در بند ، عاشق پرواز بودوآرام وقرار نداشت .اومصداق یک انسان عاشق خدا بود ومی توان گفت اسطوره اخلاق وایثار ودر این راه با نهایت ایثار متواضعانه تمام تلاش خود را بکار می بست وهیچ گاه از خستگی ومشقات راه سخن به زبان نمی آورد . او با صراحت وشجاعت از مواضع الهی خود دفاع می کرد ومشکلات را پشت سر می گذاشت .

شهید علی بهرامی

علی در هشتمین روز از فروردین ماه سال 1348 در روستای سرسبز وبا صفا در ساحل زاینده رود به نام کرکوند،پا به عرصه وجود گذاشت ودوران کودکی خود را در همان خانه ی سپری کرد که شهید رمضان بهرامی در آن گذرانده بود . تحصیلاتش را در سال 1353 با ثبت نام در مدرسه ابتدایی امیر کبیر آغاز کرد .او دانش آموزی باهوش درس خوان فعال وسرشار ازشور نوجوانی بود وباهمین خصایل دوران ابتدایی را با موفقیت به پایان رسانید ودر سال 1360 وارد مقطع راهنمایی شد وبه مدرسه راهنمایی مهدی موعود (عج )رفت . در این مرحله علاوه براستعدادی که در گذراندن دروس داشت علاقه خاصی نیز به ورزش خصوصا فوتبال داشت به طوری که عضو تیم فوتبال آموزشگاه وعضو منتخب تیم فوتبال آموزشگاههای شهرستان مبارکه جهت انجام مسابقات استانی بود . در همین دوره زمانی همزمان عضو فعال بسیج بود .

علی پس از پایان دوره راهنمایی با تلاش وهمکاری دوستان رشته علوم تجربی را در دبیرستان ابوذر کرکوندبرپا نمودند وبا همین هدف در دبیرستان ثبت نام نمود .

اما دیری نپایید که شوق رفتن به جبهه او را فراگرفت وعلی رقم اینکه برادرش شهید رمضان در جبهه بود درس را رها ودرهیجدهم آبان ماه سال 62 عازم جبهه شد.

در عملیات خیبر به همراه رمضان حضور داشت ودر تاریخ ششم اسفندماه در این عملیات از ناحیه دست وپا مجروح شد ودر همین عملیات بود که برادرش شهید رمضان به درجه رفیع شهادت نایل آمد .

با وجود اینکه هنوز ترکش ها در بدنش بود وهنوز سلامتی کامل خود را بدست نیاورده بود . با وجود اصرار پزشکان وخانواده بر لزوم ادامه درمان بدلیل شور وشوق عجیبی که در وجودش بود مجددا در تاریخ چهارم فروردین 63 به سوی جبهه شتافت ودر جواب اصرارها برای ماندن می گفت «می ترسم ماندن در اینجا باعث عقب ماندنم از حضور در جبهه وعملیات گردد .»

وسرانجام همانطور که همیشه آرزو داشت همانند مولایش علی (علیه السلام) وسرمشق وسرورش امام حسین (علیه السلام) درعملیات بدر به درجه رفیع شهادت نایل آمد وپیکر مطهرش به مدت 11 سال در گمنامی به سر می برد که در سال 74 پس از پایان جنگ شناسایی وبه زادگاهش انتقال ودر جوار آرامگاه امام زاده حلیمه خاتون به خاک سپرده شد .

در زمان حضورش در عملیات بدر شهید اکبر رفیعی روایت می کرد که « به شهید علی گفتم به دلیل اینکه رمضان هنوز مفقود الاثر است واین برای خانواده تحملش مشکل است بهتر است درعملیات شرکت نداشته باشی وحتی المقدر در قسمت های پشتیبانی باشی وبا توجه به مسولیتی که داشتم به فرماندهان دیگر نیز سپرده بودم که از شرکت مستقیم او در عملیات جلوگیری کنند . ولیکن در اولین مرحله عملیات بود که دیدم شهید علی جلوتر از همه در عملیات شرکت کرده وبا شور وشوق وصف ناپذیری در حال نبرد است »

از خصوصیات شهید علی می توان گفت : او همیشه خندان وخوش اخلاق بود وگویی او این خصلت را از رمضان گرفته بود ورمضان همیشه برای او الگو و سرمشق بود. اوعاشق فعالیت و همکاری در کارها بود ومنظم بودن را هیچگاه از یاد نمی برد .گرچه کوچک بود اما دل بس بزرگی داشت وبه حق می توان گفت جوانمرد بود . ودر یک کلام اگر چه عمری کوتاه وگل گونه داشت ولی بسیار پربار وپربرکت بود .
برگرفته ار وبلاگ زمزار کرکوند