اهل لنجانم

اهل لنجانم

اهل لنجـــــــــــانم

خانه ام شالیــــــــــزار ، صحنه ی یک پیکــــار

من سر سفره ی خود تکـــــــــه نانی دارم

و در آن کومه تنـگ ، خلوتی با تو خـــــــدا

صاحــــــــــــــب روزی دارم

اهل لنجـــــــــانم

خانه ام شالیــــــــــــزار ، از بدی ها بیـــــــزار

سرزمینی که در آن

زنـده رود با همگان زمـــــزمه ها می گوید

و بدان زمـــزمه ها

دانـه ها بی خبر از باد خـزان می رویند

و بدان آب روان

دشـت ، این راه گران می پوید

اهل لنجــانم

خانه ام شالیـــزار ، خوشـــه چینان بســیار

و جوانان دیــــار

لقمه ای نان حــلال ، همه در پینه دست پـــدران می جویند

و درآن فرزندان

چون پیمـبر همگی دست پـــدر می بوسـند

با نگاهی به پـــدر ، غصه هامان به هـــدر

با صدایی که از آن ، نغـــمه ی امــید آید

همچنان می خوانم

اهل لنجــــانم ، خانه ام شالیــــزار

صحنه ی از بدیها بیـــزار

شاعر:جعفر جلالی

ارسالی توسط عبداله بهرامی

ادامه مطلب

شاعر کیست

شاعر کیست
شاعر آنست که شعر از دل او برخیزد
برگ وبار غم شعر از گل او برخیزد
دردمندیست که چون لب بگشاید به سخن
نغمه ی سوختگان از دل او برخیزد
گل برآرد ز گلستان سخن در بر جمع
عطر عشق و هنر از محفل او برخیزد
سفر او سفر جذبه و عشق است و مدام
شور صد قافله از منزل او برخیزد
بذر اندیشه چو پاشید به در و دشت خیال
خوشه های هنر از حاصل او برخیزد
اوست دریای معانی که به هر موج کلام
صد هزاران صدف از ساحل او برخیزد
دلبرست آن که به جان شعله زند وقت نگاه
شاعر آنست که شعر از دل او برخیزد
شاعر : مهدی سهیلی
منبع : عصر ارتباط

ادامه مطلب